Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνετην πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσειο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι!Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνεστης Λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,αν στάξει γι’ αυτές δάκρυ, όθε αγαπάνε.Κι αν πιουν θολό νερό, ξαναθυμούνται,διαβαίνοντας λιβάδι απ’ ασφοδίλι,πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.Αν...